Jak rozpoznać czy osoba, z którą rozmawiamy, przebywamy, albo znamy, jest inteligentna? Czy może ta osoba jest zwyczajnie głupia?
Przyjrzyjmy się pojęciu inteligencji z encyklopedycznego punktu widzenia.
- Inteligencja (od łac. intelligentia – zdolność pojmowania, rozum) – zdolność do postrzegania, analizy i adaptacji do zmian otoczenia. Zdolność rozumienia, uczenia się oraz wykorzystywania posiadanej wiedzy i umiejętności w sytuacjach nowych. Cecha umysłu warunkująca sprawność czynności poznawczych, takich jak myślenie, reagowanie, rozwiązywanie problemów.
Rodzaje inteligencji według Howarda Gardnera: - Inteligencja językowa – umiejętność czytania, pisania i porozumiewania się za pomocą słów, doskonale rozwinięta u pisarzy, poetów i mówców.
- Inteligencja logiczna lub matematyczna – umiejętność rozumowania oraz liczenia. Najlepiej jest rozwinięta u ekonomistów, naukowców, inżynierów, prawników i księgowych.
- Inteligencja wizualno-przestrzenna – umiejętność malowania, rysowania, robienia artystycznych fotografii, rzeźbienia lub wyobrażania sobie trójwymiarowych kształtów; doskonale rozwinięta u nawigatorów i artystów.
- Inteligencja muzyczna – umiejętność układania piosenek, śpiewania, gry na instrumencie, pisania wierszy, a także stosowania rymu i rytmu. Szczególnie rozwinięta u kompozytorów, dyrygentów, muzyków.
- Inteligencja interpersonalna (społeczna) – umiejętność nawiązywania kontaktów; rozwinięta u sprzedawców, nauczycieli i przywódców.
Inteligencja intrapersonalna (refleksyjna) – umiejętność skupienia uwagi na swoich uczuciach, umiejętność wyciągania wniosków z przeżytych doświadczeń i umiejętność planowania. Ten rodzaj zdolności wiąże się u niektórych ludzi z wielką intuicją. - Inteligencja ruchowa – zdolności manualne oraz umiejętności sportowe; dobrze wykształcone u gimnastyków, tancerzy, rzemieślników i sportowców, a także chirurgów.
- Inteligencja przyrodnicza – umiejętność rozumienia praw natury i postępowania zgodnie z nimi; dobrze rozwinięta u biologów, rolników i osób działających na rzecz ochrony przyrody.
Jedynie dwa pierwsze rodzaje inteligencji są uznawane przez klasyczne modele edukacyjne
Źródło: wikipedia.pl
W teorii każdy z nas przejawia jakiś rodzaj inteligencji, jedni więcej inteligencji ruchowej, a inni inteligencji muzycznej. Standardowo, każdy z nas posiada w sobie po trochu z każdego rodzaju inteligencji.
A teraz Was zaskoczę, otóż całkiem niedawno spotkałam człowieka, który nie przejawiał cech pasujących do żadnego z wymienionych powyżej rodzajów inteligencji, czy w takim razie był to głupi człowiek? Otóż po konsultacjach z psychologiem społecznym wyszło, że nie ma czegoś takiego jak głupi ludzie, tylko są ludzie, którzy nie mieszczą się w skali 🙂 (oględnie rzecz ujmując). Niby ten człowiek miał zdolność rozumienia oraz wykorzystywania posiadanej wiedzy w nowych sytuacjach (nowo napotkany człowiek = nowa sytuacja), ale tego nie robił. Każde pytanie do niego kierowane wpadało w pustkę intelektualną i odpowiedź nigdy nie nadchodziła. W czasie, który razem spędziliśmy był zajęty głównie sobą, a odpowiedzią na argumenty kierowane podczas rozmowy w jego stronę (słowo “rozmowa” to za dużo, ale zostało użyte z braku odpowiednika) był uśmiech. No i jak tu nie odebrać tego jako ludzką głupotę?
Może on był zbyt inteligentny dla mnie, albo nasze podłoże intelektualne się nie zgrało? Nie wiem i nie chcę wiedzieć. Obym tego człowieka na swojej drodze życiowej nigdy już nie spotkała, bo ja uważam go za zwykłego głupka, kogoś bez zainteresowań, ambicji życiowych oraz zdolności poznawczych (jest nudny jak flaki z olejem).